Goed aangekomen

Nadat ik een voorkeurs behandeling had gehad bij het inchecken (er stond een gigantische rij haha maar ik mocht voor hun) nam ik afscheid van mijn familie en vrienden. toen ik door de douane liep drong het nog steeds niet door dat ik ze een jaar niet ga zien. dat drong pas door in het vliegtuig toen ik dacht dat ik mijn moeder hoorde praten maar dat niet zo bleek te zijn. 

Mijn reis was niet zo heel fijn. in het vliegtuig van amsterdam naar chigago zaten veel kinderen, er zijn mischien 2 uren geweest dat er geen baby aan het huilen was. 

Het overstappen in chigago was gelukkig heel makkelijk. In het vliegtuig Chigago - Denver werd ik vlieg ziek (hoe zeg je dat eigelijk in het Nederlands? in het engels is het airsickness). gelukkig ging de vlucht van Denver naar Pierre goed, er pasten maar 19 mensen in dat vliegtuig net een privejet. 

eenmaal op het vliegveld aangekomen werd ik ontvangen door mijn lieve nieuwe  familie. Nadat er een paar foto's waren gemaakt wouden we mijn koffer ophalen, maar die bleek nog in Denver te liggen. Gelukkig had mijn gastmoeder mij voorbereid en had ik de dingen die ik voor de eerste nacht nodig zou hebben meegenen in mijn handbagage. 

Nu ben ik hier een paar dagen en ik word volledig ondergedompeld in de cultuur hier. zo heb ik s'mores leren maken (twee  crackers op elkaar met daartussen marsmellow en chocola, super lekker!) bij een kampvuur, sterren gekeken die hier ontzettend helder zijn en mijn eerste 3 vallende sterren gezien. Elke dag hoef ik maar even uit het raam te kijken en ik heb een prachtig uitzicht. ook heb ik het uitzicht van de ouders van mijn gastmoeder gezien, heeel mooi! Ik heb het meest combertabele 2persoonsbed dat je je maar kunt bedenken, 

En mijn gastfamillie is echt superlief! Ik ben ook al in walmart geweest, dat is een winkel die gigantisch is en echt alles heeft.

ik heb mijn naam geoefend met iedereen hier, maar omdat ze het gewoon niet kunnen zeggen zoals wij, hebben we afgesproken dat ze me marischa noemen. 

En gister heb ik mijn eerste zonsondergang gezien, die echt practig zijn, je kunt hem helemaal zien ondergaan, geen huizen of gebouwen die in de weg staan. 

Dat is zo ongeveer wat ik heb meegemaakt tot nu toe. Vragen en opmerkingen zijn welkom! 

Liefs Marise 

Leave my home country

Gister en vandaag heb ik afscheid genomen van de vrienden en familie die morgen niet meegaan naar schiphol. Het voelde raar dat ik afscheid van ze moest nemen en van sommigen zelfs cadeautjes kreeg. Het voelt alsof ik morgen helemaal niet voor een jaar weg ga, het voelt alsof ik morgenvroeg gewoon weer naar de natuurvoedings winkel ga waar ik de hele zomer heb gewerkt. Ik denk dat het pas echt gaat doordingen dat ik mijn familie en vrienden een jaar niet ga zien als ik voor een laatste keer naar ze zwaai terwijl ik door de douane loop. Voor degenen die het nog niet weten zal ik even wat vertellen over mijn gastgezin, waar ik geplaatst ben en over mijn vlucht morgen. Ik kom bij een gastgezin met hele lieve mensen. Ik heb 2 zusjes, één van 16 en één van 18. Mijn oudste zus zal ik het grootste deel van het jaar niet zien omdat zij naar collage gaat komend schooljaar. Mijn gastgezin woont 10 km van het plaatsje Pierre (spreek je uit als pear), waar ook mijn high school staat. Pierre is best wel in de middele of nowhere, de eerst volgende grote stad in de buurt is bijna 4 uur rijden. Mijn vlucht morgen vind ik zelf heel spannend. Natuurlijk omdat ik dit alleen moet doen maar ook omdat ik (waarschijnlijk) alleen moet over stappen op het op 4 na grootste vliegveld van de wereld: chicago. Gelukkig vliegt er een andere ef student samen met mij van Amsterdam naar Chigago. Het kan zijn dat er in Chigago iemand van ef op ons staat te wachten om ons te helpen met overstappen (de andere ef student moet naar een ander vliegtuig dan mij overstappen), maar ik ga er niet vanuit want anders is het zo'n teleurstelling als hij er niet is. Vanuit chigago vlieg ik naar Denver, en dan moet ik in Dever nog een 2e keer overstappen naar een vliegtuig dat naar Pierre gaat. Op dit laatste vliegtuig vlieg ik ook met een andere ef studente. Je zult wel denken: nou dan is Pierre toch niet zo heel klein, nou in het vliegtuig naar Pierre passen 19 mensen dus dat zegt wel wat over de grote van Pierre. Mijn volgende post zal ik schrijven vanuit Amerika, maar dit kan even duren omdat ik het daar de eerste tijd vrij druk zal hebben. Marise